رنجیده خاطرشدن یار شاعر ز او

«جنگ جهانی سوم» یکی از اشعار علیرضا عالی‌پیام است. با هم این شعر را می خوانیم:
شبی رنجیده خاطر شد ز من یار                        نـــــــثارم کــــــــرد نامــــــــربوط بسیار
کــه من شــــایسته شاهنشاهم                       نه مــــــــــــثل تو گــــــدای کوچه بازار
کـــسی مثل ســـــزار امـــــــپراتور                      و یا ســـــــلطان ایــــرانی خـــــــشایار
مــــرا بـــــــــهرام و کیکاووس لایق                      جــــــــم و خـاقــــان و اسکندر سزاوار
اسیـــر خــــال من جمشید و بیژن                      تــــــــزار روس در مـــــــویم گــــــــرفتار
اگـــر بودم زمان خـــــــــسرو پرویز                      کــــــجا می‌گشت شیرین را خــــــریدار
اگر قیصر مرا می‌یافت، می‌کـــــرد                      خــــــــراج ملک خــــود را بر مـــــن ایثار
مـــــــرا می‌دید اگــــر شاه بخــارا                      خـودش را روز و شب می کشت صدبار
کجـــــا بودی ببینی می‌شـدم من                      زن عـــــــقدی نــــــادرشــــــاه افـــشار
کـــــلات نادری مــــــــهریه ام بـود                      مــــــــرا پشت قــــــــــباله دشــت زنگار
ز مــــــن می‌کــرد خــــــواستگاری                     نشانی داشــــت ار مـــــحمود ســــردار
مرا گر ناصــرالدین شاه می‌جست                     بـــــــرایش ســـــــوگلی بــــودم به دربار
مــــرا می‌برد با خود چین و ماچین                     بــــدون شـــــــک امـــــیر قــوم تـــــــاتار
بله تــــــــیمور لنگ از عــشق رویم                     پیاده مــــی‌دوید از ری به خـــــــــوانسار
به او گــــفتم هـمه شاهان فدایت                     به جــــــــز آقـــــــــا محمدخـان قـــــاجار
در آن تـــــاریخ کاندر جزوهء توسـت                    شــده ـــــــاشق روی عـــــاشق تل انبار
هـــــمان بــــهتر در این دوره زمانه                    شــــــــاه و شـــــاهی برافـــتاده به ناچار
وگــــــرنه جنگ هــــفتاد و دو ملت                    بــپا می‌گشت و می‌شد کشت و کشتار
برای ســـــــومین جنگ جــــــهانی                    بود کــــافی قـــــــــــر و قمبیل ســـــرکار